Bijzondere dag

Hi lieve mensen,

Vrijdag 16 aug was het dan eindelijk zo ver. Even een dagje er helemaal uit, en nog wel in gezelschap van 2 erg leuke mannen. Eindelijk zouden we eens gaan kijken waar Lubert, de vriend van oud-collega en vriend Mark (nog) woont in Maastricht.
Het zuiden is toch al een omgeving waar ik graag ben, als dat dan ook nog eens gecombineerd wordt met fijn gezelschap is Hariëtte helemaal in haar nopjes.

Nu verheugde ik me in het bijzonder op de verhalentocht die ons aangeboden werd door de jongens. Lubert is journalist en heeft het talent om ECHT te luisteren. Hij is iemand waarbij je jezelf meteen (ik in elk geval wel) op je gemak voelt en waarbij het al snel over de wezenlijke dingen in het leven gaat, afgewisseld met veel humor.
Lubert is sterk in het stellen van hele goede vragen op het juiste moment, en stil zijn op de wezenlijke momenten. Kortom, hij is goed in wat hij doet.
Een van de dingen die hij tegenwoordig doet is het verzorgen van verhalentochten, samen met vriendin Maria, en ik was dan ook erg nieuwsgierig wat ik me er nu eigenlijk bij voor moest stellen.

Om 13.25 u moesten we ons melden in Uikhoven, (net over de grens dus België) bij het houten veerhuisje. Ruim op tijd vertrokken we zodat we alle tijd hadden en niet in de stress hoefden te schieten als er ergens een file op onze weg zou komen.
Zoals altijd als je er rekening mee houdt, geen file in velden of wegen te bekennen, zodat we, voordat het zou beginnen, we nog even konden genieten van het uitzicht over de maas.



Toen de groep eenmaal compleet was, en Maria ook met het pontje overgekomen was, kon het van start gaan. We hadden een prachtig gemêleerd gezelschap, een kunstenares, een vrouwelijke makelaar (met beiden heb ik later nog een leuk gesprek gehad), twee vrouwen die aan de maas woonden, een in Arcen en een bij Rotterdam, een stel waar ik verder niet mee gesproken heb maar wel een heerlijk pruimpje (gekocht in een kraampje aan de route) van kreeg, en een bekende kinderboekenschrijver met zijn vrouw. Prachtig hoe zo'n groep mensen, totaal vreemden van elkaar, in zo'n korte tijd zo lekker relaxed met elkaar om kan gaan en waar aan het eind van de tocht zelfs mailadressen uitgewisseld worden :)



Een prachtige muurschildering gemaakt door Lou Asperslagh, die eigenlijk bekend staat om zijn glas in lood werk

Al wandelend met her en der stopplaatsen om even wat dieper op een onderwerp in te gaan, hoorden we allerlei verrassende dingen over het plaatsje Uikhoven. Over de bedrijvigheid vroeger, de smokkelaars, de kerktoren die nog een verrassing onder z'n dak heeft en ga zo maar door.
Wat de tocht echter uniek maakte was het verhaal van Sjooke, de plaatselijke kapper, die ooit door Lubert geïnterviewd was. Dit interview kregen we in 4 etappes via een koptelefoon en mp3 te horen. Tijdens die tocht gingen we zien dat niet alles is wat het lijkt in Uikhoven, en ging je als vanzelf houden van die prachtige man Sjooke, die tot ver in zijn 80ers als kapper aan het werk was.
Een indrukwekkend verhaal, zijn verhaal, zijn leven. Ontroerend, met humor, nuchterheid maar ook intens triest.



En ook over dit plekje valt veel te vertellen

Meer ga ik er niet over verklappen, ik kan jullie alleen maar aanraden zelf een keer zo'n toch te gaan ervaren. Het zal een dag met een gouden randje worden, gegarandeerd!

Na afloop hebben we nog even gezellig wat gedronken in de plaatselijke kroeg, waarna ieder zijn eigen weg ging. Wij reden door naar Maastricht, naar Luberts appartement waar Mark op ons wachtte.
Via een prachtige route, met een slingerweg waarover je eigenlijk in een 50er jaren cabrio zou moeten touren, kwamen we Maastricht binnen en vonden we zonder al te veel zoeken de juiste straat (lang leve de routemiep). Mark begeleidde ons naar een goede parkeerplek, want we zaten echt in hartje Maastricht. Volop studentenleven, dagjesmensen en een vrachtwagen die amper de straten door kon i.v.m. de geparkeerde auto's (petje af).

Eenmaal in het appartement kwam je in een oase van rust. Ik voelde me in elk geval meteen 'thuis'.
En een plaatje van een binnenplaats waar we de rest van de avond heerlijk genoten hebben van een overheerlijk diner van Mark z'n hand (het was zo lekker dat ik vergeten ben foto's te maken...), prachtige gesprekken met diepgang, tranen van het lachen en heerlijke wijn.

Jullie begrijpen, het was een fantastische dag. Een heerlijke vakantiedag met een gouden randje. Ik verheug me nu al op een volgende keer. Met sommige mensen heb je gewoon een klik, maakt het niet uit hoe vaak (of weinig) je elkaar ziet. Op het moment dat je elkaar weer treft is het gewoon meteen vertrouwd, als vanouds, heerlijk relaxed en altijd te kort ;)

Begrijpen jullie dat ik me een ongelooflijk rijk mens voel met meer dan 1 van dit soort vriendschappen? Met eigenlijk alleen maar mensen in mijn nabije omgeving waarmee ik dit soort contacten heb. Soms zie ik ze misschien wel een half jaar niet, soms 3x per week. En altijd is het goed zoals het is. Bezoeken niet afwegend tegen elkaar maar gewoon genieten van dat wat relatief spontaan ontstaat.